உண்மையான மனைவி யார்..?

மனிதர்களாக வாழும் எல்லோருக்கும் இவ்வாழ்வினை உய்த்துணரும் பாக்கியம் கிடைப்பதில்லை.  புத்தபகவானின் தர்மத்தினை செவிமடுத்த, சிந்திக்கும் திறனுடைய ஒருவருக்கே இந்த பாக்கியம் கிடைக்கிறது. புத்தபகவானின் தர்மம் கிடைக்காவிடின் சிந்திக்கும் ஆற்றல் இருந்தாலும் அதிலிருந்து தம் வாழ்விற்கு பிரயோசனமானதை தேர்ந்தெடுக்க முடியாது. சிந்திக்கும் ஆற்றல் இருக்கும் ஒருவரிடம் புத்தபகவானின் தர்மம் கிடைப்பது என்பது உலகின் மிக அரியதொரு விடயமாகும். புத்தபகவானின் தர்மத்தை செவிமடுக்க கிடைப்பது நல்வழிகாட்டும் சத்புருஷர்கள் மூலமே. நல்வழிகாட்டும் சத்புருடர்கள் இல்லாவிடில் இந்த தர்மத்தை எம்மால் அறிந்து கொள்ள முடியாது. இந்த உன்னதமான தர்மம் எமக்கு கிடைக்காவிடில் பிறப்பு இறப்புக்களுக்கு அடிமையாகி சம்சார பயணத்தில் தொடர்ந்தும் பயணிக்க வேண்டிய துர்ப்பாக்கியமே கிட்டும்.

கைவிட்டுப்போன அதிஷ்டம்.

தர்மத்தை உய்த்துணர்ந்துக் கொள்ள கிடைத்திருக்கும் இந்த அரிதான சந்தர்ப்;பத்தை நாம் தவறவிட்டால் நாம் எவ் உலகில் பிறந்து எவ்வகையான துன்பத்தை அனுபவிப்போம் என யாராலும் சொல்ல முடியாது. புண்ணியவான்களே! சிந்திக்கும் ஆற்றல் எம் வாழ்க்கையில் எப்போதும்;, நிலைத்திருக்கும் ஒன்றல்ல.

ஒரு நாள் வயது முதிர்ந்த ஒரு தம்பதியினர் ஒரு சிரட்டையை கையில் ஏந்தியவாறு யாசகத்தில் செல்கின்றனர். புத்தபகவான் இதனை கண்ணுற்று புன்முறுவல் பூத்தார். அப்போது ஆனந்த தேரர் ‘புத்தபகவானே, அந்த யாசகர்களை பார்த்து புன்முறுவல் பூத்ததன் காரணம் என்ன?’ என்று வினவினார். புத்தபகவான்; மொழிந்தார், ‘புண்ணியமிகு ஆனந்த, இவ் இருவரும்தான் இந்த நகரில் வாழ்ந்த பெரும் சீமானும் சீமாட்டியும், இவ்விருவரும் இளமை பருவத்திலே புத்த சாசனத்தில் நுழைந்திருப்பின் அரஹத்ழூ நிலையை அடைந்திருப்பர். அவ்வாறில்லாது இடைப்பட்ட பருவத்தில் இந்த புத்த சாசனத்தில் சரணடைந்திருப்பின் ஏனைய வீடுபேற்றுழூழூ நிலைகளையோ உறுதி செய்திருப்பார்கள். இப்போது அவ்வனைத்தையும் இழந்து விட்டனர்.’ என்று.

அனைவருக்கும் பாதுகாப்பு தர்மம் மாத்திரமே!

தர்மத்தினை உய்த்துணர்ந்துக் கொள்ளும் திறனுடையவராக ஒருவர் மனித குலத்திலே பிறக்கிறார். ஆனாலும் தனக்குள் அவ்வாறு ஒரு திறமை உண்டு என அறிந்து கொள்ளாவிட்டால், அதேபோல் தர்மத்தினை நோக்கி வராவிட்டால் பலனில்லாத விடயங்களுள் உழன்று அந்த பெரும் வாய்ப்பினை இழந்து விடுகிறார். ஷக்ஷண சம்பத்தியம|; அற்று போதல் எனக்கூறுவது இதற்கு தான். எனவேதான் இந்த உன்னதமான வாய்ப்பினை இழந்து விடாமல் தர்மத்தினை நோக்கியே செல்ல வேண்டும். இந்த தர்மத்தினை உய்த்துணர வேண்டும் என்ற எண்ணம் எம்முள் இருக்க வேண்டும். இந்த எண்ணம் எம்முள் இருந்தால் புத்த சாசனமும் மனித வாழ்வும் கிடைத்த இந்த அரிதான சந்தர்ப்பத்தின் மூலம் சிறந்த பயனை பெறலாம்.

மனைவிமாரது விபரங்கள்

இன்று நாம் பார்க்கப்போவது புத்தபகவானால் போதிக்கப்பட்ட மிகவும் உன்னதமான போதனை ஒன்றையே. இந்த போதனை ஏனைய போதனைகளை விட சற்று வித்தியாசமானதாகும். இந்த போதனையில் சதுர் ஆர்ய சத்தியத்தை (நாற்பேருண்மைகளை)ழூ முதன்மை படுத்தி கூறாமையே அதற்கு காரணமாகும். ஆனால் அனைத்து புத்த போதனைகளிலும் இருக்கும் பொதுவான இலட்சணங்கள் இந்த போதனையிலும் உள்ளடங்கி இருக்கின்றன. அவைதான் இவ்வாழ்வை சுமுகமாக்குதல் மற்றும் மறுவாழ்வில் சுவர்க்கத்தை அடைய நெறிப்படுத்தல் என்பனவாகும். இந்த போதனையானது எம் வாழ்விற்கு மிகவும் முக்கியமானதொன்றாகும். இந்த போதனையின் பெயர் ஷசப்த பார்யா சூத்திரம்| அதாவது ஏழு வகையான மனைவியரை பற்றி கூறப்பட்ட போதனையாகும். இந்த போதனை அங்குத்தர நிக்காயம் எனும் புனித நூலின் ஏழாவது பகுதியில் அடங்கியுள்ளது.

சண்டை பிடிக்கும் மருமகள்.

அந்த நாட்களில் சாவத்திய நகரின் ஜேத்தவனராமத்தில் புத்தபகவான் வசித்திருந்தார். அன்று புத்தபகவான் தனது உணவு பாத்திரத்தை கையில் ஏந்தியபடி அனேபிண்டு எனும் செல்வந்தரின் வீட்டிற்கு வருகை தந்து பூஜிக்கப்பட்ட ஆசனத்திலே அமர்ந்திருந்தார்.

அச்சமயம் வீட்டின் பிற்புறத்திலிருந்து பெரும் சண்டை சச்சரவுகளின் சப்தம் கேட்கிறது. அப்போது புத்தபகவான் அனேபிண்டு சீமானிடம், ‘புண்ணியமிகு இல்லத்தலைவரே, வீட்டின் பிற்புறத்தே நடக்கும் சச்சரவு என்ன? மீன்களுக்காக சண்டையிடும் காக்கைகளை போல் அங்கே கூச்சலிடுவது யார்?’ என வினவினார். அதற்கு அனேபிண்டு சீமான் ‘பாக்கியமுள்ள பகவானே! அங்கே சண்டையிடுவது எனது மருமகள். பணக்கார குடும்பத்திலிருந்து நாம் ஒரு மருமகளை கொண்டு வந்தோம். அவள் மாமனாரை மதிப்பதுவுமில்லை, மாமியாரை மதிப்பதுவுமில்லை, கணவனுக்கோ, விருந்தினருக்கோ பணிவிடை செய்வதுமில்லை. புத்தபகவானே! தங்களையும் அவள் மதிப்பதில்லை. அவளின் பெயர்தான் சுஜாதா’ எனக்கூறலானார். அந்த சமயம் புத்தபகவான் சுஜாதாவை அழைக்க அவளும் வந்து புத்தபகவானை வணங்கி ஒரு புறத்தில் அமர்ந்தாள்.

எழுவகை மனைவியர்

புத்தபகவான் சுஜாதவிடம் கூறுகிறார். ‘புண்ணியமிகு சுஜாதா! இந்த உலகில் ஏழு வகையான மனைவியர் உள்ளனர். அவர்கள் தான்

  1. (வதக்க பார்யா) கொடூர மனைவி
  2. (சோரி பார்யா) திருட்டு குணமுள்ள மனைவி
  3. (ஆர்யா பார்யா) எஜமானி போன்ற மனைவி
  4. (மாத்ரூ பார்யா) தாயை போன்ற மனைவி
  5. (பகினி பார்யா) சகோதரியை போன்ற மனைவி
  6. (சக்கீ பார்யா) தோழியை போன்ற மனைவி
  7. (தாசீ பார்யா) பணிப்பெண்ணை போன்ற மனைவி

புத்தபகவான் சுஜாதாவிடம், புண்ணியமிகு சுஜாதா இந்த மனைவிமார்களுள் நீ எந்த வகையில் அடங்குகிறாய்?’ என வினவினார். அதற்கு சுஜாதா ‘பாக்கியமுள்ள பகவானே! தாங்கள் சுருக்கமாக உரைத்த விடயத்தை பற்றி நான் விரிவாக எதனையும் அறியேன். எனவே சுருங்க கூறிய இவ்விடயத்தை சற்று விரிவாக எனக்கு உபதேசிப்பீராக!’ எனக்கூறினாள். அப்போது தான் புத்தபகவான் இந்த போதனையை மொழிகிறார்.

ஏன் மனைவிக்கு மாத்திரமா, எமக்கு இல்லையா?

                பாருங்கள், இந்த போதனையை புத்தபகவான் சுஜாதாவின் சச்சரவை முன்னிட்டே போதித்தார். இந்த போதனையை பற்றி நான் போதனைகள் நடாத்திய பின் சிலர் என்னிடம் வந்து ‘ஏன் மனைவியரை பற்றி மாத்திரம் உபதேசித்தீர்கள்? கணவன்மார்கள் தொடர்பில் அவ்வாறான உபதேசங்கள் இல்லையா?’ என கேட்பார்கள். புத்தபகவான் பிரசன்னமான சந்தர்ப்பங்களில் கணவன்மார்கள் சச்சரவுகளை ஏற்படுத்தியிருந்தால் அவர்களுக்கும் நன்றாக கேட்க கிடைத்திருக்கும். கணவர்மாரது துரதிஷ்;டம் தான் அப்படி ஒரு சந்தர்ப்பம் அமையவில்லை.

இப்படி ஒரு மனைவி கிடைத்தால் அழிவு தான்

புத்தபகவான், ‘அவ்வாறாயின் சுஜாதா நன்றாக கேட்டுக்கொள்வாயாக!’ என போதனை செய்யத்துவங்கினார்.

கொடூர மனைவி

முதலாவது மனைவிதான் கொடூர மனைவி. புத்தபகவான் அதனை பின்வறுமாறு விபரிக்கிறார். (பதுட்டசித்தா) இந்த கொடூர மனைவி, எப்போதும் தன் கணவன் பற்றிய கொடூர சிந்தனையுடன் இருப்பாள். (அஹிதானுகம்பினி) கணவனுக்கு உதவ வேண்டும் எனும் எண்ணம் சிறிதளவேனும் இல்லை. ஏதேனும் தீங்கு செய்வதே ஒரே நோக்கமாக இருக்கும்.(அஞ்ஞேசு ரத்தா) வேறு ஆண்களை பற்றி சதா எண்ணிக்கொண்டிருப்பாள். (அதிமஞ்ஞதே பதிங்) தனது கணவனை மீறி வேறு ஆண்களோடு உறவு வைத்து கொள்வாள். (தனேன கீதஸ்ஸ வதாய உஸ்சுகா) தனது கணவன் உழைக்கும் பணத்தை வீணாக்கியபடி, கணவனை இம்சித்து குறை கூறுவாள். இவளை தான் (வதக பார்யா) கொடூர மனைவி என புத்தபகவான் மொழிந்தார்.

பார்வைக்கு இவர்கள் நல்லவர்களாக தென்பட்டாலும், இவ்வாறானவர்கள் உலகத்தில் நிறையவே இருக்கிறார்கள். மாங்கன்றுகள் சிலவற்றை வரிசையாக ஒன்றாக நாம் நட்டுவிட்டால் சிறுவயதில் இம்மரங்களின் மாற்றங்கள் தெரியாது. ஒரே விதமாக இம்மாமரங்கள் பலன் தரும் என்றே நினைப்போம். ஆயினும் சிலகாலம் சென்று அவை வளர்ந்து பலன்தர ஆரம்பிக்கும் போதுதான், இது பெட்டிமாங்காய், இது கருத்த கொழும்பான், இது கிளிமூக்கு என்று வேறுபாடுகளை அறிய முடிகிறது. அது போலத்தான் ஆரம்பத்தில் எவரையும் சரியாக அறிய முடிவதில்லை. திருமணம் ஆகி சிலகாலம் கடந்த பின்பு தான் இந்த இலட்சணங்கள் தோன்ற ஆரம்பிக்கின்றன. இவ்வாறானவள் தனது கணவனை இம்சித்து, வஞ்சித்து இறுதியில் துன்பமிகுந்த நரகத்திலே பிறக்கிறாள்.

காதலிக்கும் போது எருமை, கழுதை, மாடு என்று சொல்லவில்லை.

யாருக்கேனும் இவ்வாறான கொடூர மனைவி கிடைத்தால் அந்த கணவன் இது என் தலைவிதிதான் என மனதை தேற்றிக்கொள்ள வேண்டியதுதான். குடும்பத்தில் எவ்வித சந்தோஷமுமின்றி மரணிக்கும் வரை துன்பத்துடனேயே தான் வாழ வேண்டும். இதனை சொல்லும் போது எனக்கு ஒரு விடயம் ஞாபகத்திற்கு வருகிறது. ஒரு நாள் என்னிடம் ஒருவர் வந்து ‘சுவாமியே! எனக்கு இந்த குடும்ப வாழ்க்கையே வெறுத்து விட்டது. ஒரு மிருகமாக கருதியே என் மனைவி என்னை ஏசுகிறாள்.’ என்று கூறினார். நான் அவரிடம் உங்களை எவ்வாறு அழைக்கிறாள்? என்று கேட்டேன்.  ‘இங்கே வா மாடு, எருமை, கழுதை’ என்று பல மிருகங்களின் பெயரை சொல்லிக்கொண்டு போனார். இறுதியில் நான் அவரிடம்.  ‘ஐயா இதுவென்றால் உங்களுடைய தலைவிதிதான். பகைமையை ஏற்படுத்திக்கொள்ளாமல் மைத்ரீ குணத்தோடு (பரந்தளவிலாக அன்பினை பரப்பிக்கொண்டு) இருங்கள்’ என கூறினேன்.

மகளே! இங்கே பார் நான் எப்படி வாழ்கிறேன் என்று.

தன் கணவனை அடக்கி மிதித்து கொண்டிருக்க வேண்டும் என நினைப்பதாலேயே இவ்வாறு நடக்கிறது. இவ்வாறான கொடூர மனைவிகளுக்கு பெண் குழந்தைகள் பிறந்து விட்டால் அந்த குழந்தைகளுக்கும் அழிவுதான். ஏனெனில் தன் பிள்ளைகளிடம் ‘இங்கே பார் மகளே! நான் எப்படி உன் அப்பாவை அடக்கி வைத்துள்ளேன் என்று. நீயும் உன் புருஷனை அடக்கி வைத்திரு. அவனுக்கு தேவையான முறையில் ஆடாதே!’ என அறிவுரை கூறுவாள். பின்னர் அந்த பிள்ளைகளும் ஓர் நாள் திருமணம் முடித்து குடும்ப வாழ்வை தொடங்கும் போது தனது தாயை போலவே வாழ்வதற்கு முற்படுவர். அம்மா அப்படி செய்தாலும் நான் அப்படிச்செய்ய மாட்டேன் என்று நினைக்கும் புண்ணியமுள்ள ஒரு பெண்ணாலேயே இதிலிருந்து மீள முடியும்.

பாருங்கள், இவ்வாறான கொடிய மனைவியாவதால் எத்தனை பேருக்கு துன்பம் என்று. எவரேனும் ஒருவர் கொடூர மனைவியாக வாழ்ந்து அதனிலிருந்து மீளாமலே மரணிப்பாராயின் அவர் மரணித்த பின் துன்பம் மிகுந்த நரகத்திலே பிறவியெடுப்பார் என புத்தபகவான் மொழிந்துள்ளார். கொடூர மனைவியாக வாழ்பவள் இவ்வாழ்வினையும் மறுவாழ்வினையும் சுமுகமாக்கி கொள்ள தவறிவிடுகிறாள். இவ்வாறு வாழும் ஒரு பெண்ணிடம் தர்மம் நிலைத்திருக்காது.

வீட்டினுள் வாழும் திருடிகள்

அடுத்த மனைவிதான் ‘சோரி பார்யாவ’ அதாவது   திருட்டு குணம் கொண்ட மனைவி. புத்தபகவான் இவ்வாறு விபரிக்கிறார். (யங் இத்தியா விந்ததி சாமிகோ தனங்) திருட்டு குணம் கொண்ட மனைவி தன் கணவன் உழைக்கும் பணத்தினை திருடுவாள். தனது கணவன் மிகவும் முயற்சியோடு தொழிற்கலைகளை கற்று கஷ்டப்பட்டு உழைத்து கொண்டு வரும் பணம் இவளுக்கு போதாது. இவள் கணவனின் பணத்தின் ஒரு பகுதியை திருடி அதனை தனக்கு தேவையான முறைகளில் செலவு செய்வாள். அதுமட்டுமல்லாது இறுதியில் தன் கணவனையே ‘நீ உழைப்பது திரும்ப கூட போதாது’ என சண்டை போடுவாள். தனது கணவனை இம்சிப்பாள். (அப்பம்பி தஸ்மா அபஹாது மிச்சதி) எவ்வளவுதான் பணமிருந்தாலும் அதனை சிக்கனமின்றி ஊதாரித்தனமாக செலவு செய்வாள். அதேபோல் பணத்தினை திருடி அனாவசியமான முறையில் செலவு செய்து அது தொடர்பாக கணவன் கேட்கும் போது இல்லாத பொல்லாத விடயங்களை கூறி கணவனோடு சண்டை போடுவாள்.

சற்று சிந்தித்து பாருங்கள், கணவன் உழைக்கும் பணத்தை மனைவியே திருடுவது என்றால் அது ஒரு மிகம்பெரும் பாவமாகும். அதுமட்டுமல்ல தாய் செய்யும் இந்த செயலை காணும் பிள்ளைகளுக்கும் இது பழகிவிடும். அந்த பிள்ளைகள் நிதமும் தன் தாய் திருடுவதையும் ஊதாரித்தனமாக செலவு செய்வதையுமே காண்பதால் பிள்ளைகளும் அதனையே பின்பற்றுவர்.

தர்மத்தை பின்பற்றுவதே பாதுகாப்பு.

அதேபோல இந்த திருட்டுக்களை பார்க்கும் பிள்ளைகள் தனது தாயிடம் திருடுவதற்கு பழகிவிடுவர். அப்படியில்லையேல் தாயை  மிரட்டி பணத்தை பறிக்கவும் முற்படுவார்கள். எமக்கு தெரியும் அப்படிப்பட்ட பல பிள்ளைகள் இருக்கின்றனர். தனது தாயை மிரட்டி பணம் கேட்டு அவள் கொடுக்காத சந்தர்ப்பங்களில் ‘அம்மா நீங்கள் அப்பாவிடமிருந்து இவ்வளவு பணம் திருடியிருக்கீங்க. நீங்க இப்ப காசு கொடுக்கவில்லை என்றால் அதனை அப்பாவிடம் சொல்லுவேன்’ என மிரட்டும் போது அந்த தாய்; பயந்து உடனே பணத்தை கொடுக்க வேண்டிய நிலை ஏற்படுகிறது. எனவே பிள்ளைகளும் வீணாகிவிடுகின்றனர். இதனால் முழுக்குடும்பமே அழிந்து விடுகின்றது. யாரேனும் ஒருவருக்கு இம்மாதிரியான ஒரு மனைவி கிடைத்தால் அது அவருடைய துரதிஷ்டம்தான். திருட்டு குணமுள்ள மனைவி தர்மத்தினை பின்பற்றுவதனாலேயே அதனிலிருந்து மீள முடியும்.

தர்மத்தின் முன்னால் ஜொலிப்பது குணநலன்கள் மாத்திரமே!

எவ்வளவு கவனமாக ஜாதகப்பொருத்தம் பார்த்து, திருமண மேடை அமைத்து  சுபவேளை பார்த்து தாலியை கட்டினாலும் மனைவியானவள் கொடியவளாயின் அந்த திருமணம் சிறப்பாகாது. அப்படியென்றால் எமக்கு தெளிவாக விளங்கும் ஒன்றுதான் திருமண மேடையிலோ அல்லது ஜாதகத்திலோ பிரச்சினை இல்லை. இந்த மனிதர்களின் வாழ்வில் தர்மம் இல்லாமையே பிரச்சினையாகும். பாருங்கள், புத்தபகவானின் தர்மத்தின் முன்னே ஏனையவை எவ்வித பயனுமற்ற போலியானவை ஆகிவிடுகின்றன அல்லவா? புத்தபகவானது தர்மத்தின் முன் பிரகாசிப்பது குணநலன்கள் மாத்திரமே. புத்தபகவான் ‘(சோரி) திருட்டு குணம் கொண்ட மனைவியானவள் திருந்தி தர்மத்தின் படி தம் வாழ்வினை நடத்தா விட்டால் மரணத்தின் பின் நரகத்திலே பிறப்பாள்’ என மொழிந்தார்.

எஜமானி அம்மாவும் நரகத்திற்குதான்

புத்தபகவான் மொழிந்த அடுத்த மனைவிதான் ‘ஆர்யா பாரி’ அதாவது ‘எஜமானி போன்ற மனைவி’. அவளை புத்தபகவான் இவ்வாறு விபரிக்கிறார். அவள் (அகம்மகாமா) வீட்டில் எந்த வேலையும் செய்ய மாட்டாள். தனது கணவனுக்கு உதவமாட்டாள். பிள்ளைகளை கவனிக்கவும் மாட்டாள். எவ்வித வேலையும் செய்யாமல் அந்த வேலைகளை ஒவ்வொருவர் மூலம் செய்வித்து கொண்டு ஓய்வோடு இருப்பாள். (அலசா) இவள் மிகுந்த சோம்பல் குணம் கொண்டவள். (மஹக்கஸா) எந்நேரமும் எதையாவது வயிறு நிறைய சாப்பிட்டுக்கொண்டே இருப்பாள்.

அதுமட்டுமல்லாது புத்தபகவான் மேலும் இவ்வாறு விபரிக்கிறார். இந்த எஜமானி போன்ற மனைவி (பருஸா) மிகவும் கொடூரமானவள். தனது கணவனை தகாத கொடிய வார்த்தைகளால்; திட்டுவாள். வீட்டிற்கு உறவினரோ நண்பர்களோ வந்தால் முகத்திற்கே ஏசிவிடுவாள். எவருடைய நன்மையையும் கூற மாட்டாள், நினைக்கவும் மாட்டாள். (சண்டீ ச துருத்தவாதினீ) எந்நேரமும் கொடிய வார்த்தைகளை உபயோகித்து கொண்டு அகந்தையினால் ஏனையோரை அடக்கிக்கொண்டிருப்பாள். (உட்டானகானங் அபிபுய்ஹ வத்ததி) கணவன் உழைத்து கொண்டுவரும் அனைத்தினையும் தனது கட்டுபாட்டுக்குள் வைத்திருப்பாள். தனது மூர்க்கத்தனத்தினாலும் அகந்தையினாலும் ஏனையோரை படாதபாடு படுத்துவாள். எல்லாவற்றையும் தன் கட்டுப்பாட்டினுள் வைத்திருப்பாளே தவிர அவை தொடர்பாக தேடி பார்ப்பது இல்லை. பல்வேறு வகையான உணவு வகைகளை சாப்பிட்டு கொண்டு, ஏனையோரை தூ-ற்றிக்கொண்டு சோம்பலுடன் காலம் தள்ளுவாள். இந்த வகையான மனைவியர் ஏராளம் பேர் எம்மை சுற்றியே உள்ளனர். இந்த மனைவி இறந்த பின்னும் நரகத்திலே பிறவி எடுக்க நேரிடும் என புத்தபகவான் மொழிந்தார். இதுவரை நாம் மூன்று வகையான மனைவியரை பார்த்தோம். இந்த மூன்று வகையான மனைவியரது வாழ்வும் தோல்வியிலே முடியும். நரகத்திலே மறுபிறவி கிடைக்கும். இவர்கள் மரணத்தின் பின் நரகத்தில் பிறவாதிருக்க வேண்டுமானால் அவர்கள் தர்மத்தின்  வழி தமது வாழ்வினை நடத்த வேண்டும்.

மகளிர் பத்திரிக்கைகளில் வெளியிடப்படாதவை.

எமது நாட்டில் பெண்மணிகள் நலனுக்காக தொலைக்காட்சியிலும் ஒலிபரப்பு சேவைகளிலும் எத்தனை நிகழ்ச்சிகள் இடம்பெறுகின்றன. இவை எவற்றிலாவது நாம் இங்கு குறிப்பிடப்படும் மனைவியர் தொடர்பாக பேசப்பட்டுள்ளதா? இல்லை. அதேபோல் பெண்களுக்கான எத்தனையோ பத்திரிக்கைகள் எம் நாட்டில் உள்ளன. இந்த பத்திரிக்கை ஒன்றிலாவது இத்தகைய விடயங்கள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதா? இல்லை. இவற்றில் பிரசுரிக்கப்படுபவை பயனற்ற வெகுளித்தனமான விடயங்களே. இந்த பத்திரிக்கைகளை வாசிப்பதால் வாழ்வு தொடர்பான எவ்வித தெளிவையும் பெற முடியாது.

நான் நல்ல மனைவியாவேன்

புத்தபகவானது தர்மம் தொடர்பாக அறிந்திராத காரணத்தினால்  கொடூர மனைவியான ஒரு பெண்ணுக்கு இந்த தர்மத்தினை கேட்கும் சந்தர்ப்பம் ஏற்படுகிறது என நினைப்போம். அவள் அதன் பின்னர் ‘நான் எவ்வாறாவது நல்ல மனைவியாக மாற வேண்டும்’ என இலக்கொன்றை தன் மனதில் ஏற்படுத்தி கொள்கிறாள். இவ்வாறு நினைத்து அதன்படி நல்வாழ்வு வாழும் அந்தப்பெண் சுவர்க்கத்திலே பிறவியெடுப்பாள். அதேபோல் இன்னொரு பெண் இருக்கிறாள். அவளும் புத்தபகவானது தர்மம் தொடர்பாக அறிந்திராத காரணத்தினால்  திருட்டு குணம் படைத்த மனைவியானாள். அவளுக்கும் இந்த தர்மத்தினை கேட்கும் சந்தர்ப்பம் ஏற்படுகிறது. அவள் அதன் பின்னர் ‘நான் எவ்வாறாவது நல்ல மனைவியாக மாற வேண்டும்’ என இலக்கொன்றை தன் மனதில் ஏற்படுத்தி கொள்கிறாள். இவ்வாறு நினைத்து அதன்படி நல்வாழ்வு வாழும் அந்தப்பெண் சுவர்க்கத்திலே பிறவியெடுப்பாள்.

இன்னுமொரு பெண் இருக்கிறாள். அவளும் புத்தபகவானது தர்மம் தொடர்பாக அறிந்திராத காரணத்தினால்  எஜமானி மனைவியானாள். அவளுக்கும் இந்த தர்மத்தினை கேட்கும் சந்தர்ப்பம் ஏற்படுகிறது. அவள் அதன் பின்னர் ‘நான் எவ்வாறாவது நல்ல மனைவியாக மாற வேண்டும்’ என இலக்கொன்றை தன் மனதில் ஏற்படுத்தி கொள்கிறாள். இவ்வாறு நினைத்து அதன்படி நல்வாழ்வு வாழும் அந்தப்பெண் சுவர்க்கத்திலே பிறவியெடுப்பாள். அவ்வாறில்லாது தொடர்ந்தும் அந்த பாவமிகுந்த வாழ்வினையே வாழ்ந்து வந்தால் அவர்கள் நிச்சயமாக மரணத்தின் பின் நரகத்திலேயே பிறக்க நேரிடும் என புத்தபகவான் மொழிந்தார்.

தேவலோகம் செல்லும் புண்ணியமிகுந்த மனைவிமார்

அடுத்ததாக சுவர்க்க உலகத்தில் மறுபிறவியெடுக்க கூடிய நான்கு மனைவியரை பற்றி புத்தபகவான் மொழிந்தார். முதலாவது மனைவிதான் (மாத்ரூ பார்யா) தாயை போன்ற மனைவி. புத்தபகவான் இவ்வாறு விபரிக்கிறார். (யா சப்பதா ஹோதி ஹிதானுகம்பினி) அவள் எப்போதும் இரக்க குணம் படைத்தவளாக இருப்பாள். தனது கணவன், பிள்ளைகள், உறவினர்கள் என அனைவர் மீதும் அன்பு கொண்டவளாகவும் இரக்கம் கொண்டவளாகவும் இருப்பாள். (மாதாவ புத்தங் அனுரக்கதே பதிங்) தனது பிள்ளை வீட்டிலிருந்து வெளியே சென்றால் அந்தப்பிள்ளையின் தாய்  ‘என்னுடைய பிள்ளை சாப்பிட்டானோ தெரியவில்லை. பிள்ளை என்ன செய்கிறதோ தெரியவில்லை எவ்வித சங்கடமும் இன்றி வீட்டிற்கு வர வேண்டும்’ என யோசிப்பாள். அத்தோடு அந்தப்பிள்ளை வீடு திரும்பும் போதும் தாய்க்கு கவலையாக இருக்கும். பாவம் பிள்ளை நன்றாக களைத்து போய் இருக்கிறது. மிகவும் சிரமப்பட்டு இந்த பிள்ளை வருகிறது என கவலைப்படுவாள். தாயை போன்ற மனைவி இது போன்ற எண்ணத்தை கொண்டு தன் கணவனை கவனிப்பாள்.

தாயை போன்ற தாரம்.

கணவன் தொழிலுக்கு செல்ல ஆயத்தமாகும் போது மனைவி இனிமையான மொழிகளை பேசி தன் கணவனின் மனதை குளிர்வித்து வழியனுப்புகிறாள். அதன்பின் அன்புடன் இவ்வாறு சிந்திக்கிறாள். ‘பாவம் எமக்காக மிகவும் கஷ்டப்படுகிறார். நேரத்திற்கு ஒரு தேனீராவது குடிக்கிறாரோ தெரியாது’. அதேபோல் கணவன் வீடு திரும்ப தாமதமாகும் போது, ‘ஐயோ! கூட்டம் நிறைந்த பஸ்ஸில் மிகவும் கஷ்டப்பட்டு வருவாரே’ என கவலையுறுகிறாள். கணவன் வீட்டிற்கு வருவதை கண்ணுற்றதுமே ஓடிச்சென்று தேனீர் தயாரித்து கொடுத்துவிட்டு அன்பு மொழி பேசுகிறாள். தனது பிள்ளையை போல் கணவனை கவனித்துக்கொள்வாள்.(ததோ தனங் சம்பதமஸ்ஸ ரக்கதி) கணவன் உழைக்கும் பணத்தை சிக்கனமாக செலவு செய்வாள். அவ்வாறு செலவழிக்கும்போது ‘எங்களுக்காகத்தானே இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு உழைக்கிறார். இந்த பணத்தினை உழைக்க எவ்வளவு பாடுபட்டாரோ! அதனால் இதனை மிகக்கவனமாக செலவு செய்யவேண்டும்.’ என்று நினைப்பாள். இம்மாதிரி ஒரு தாயைப்போல் நடந்து கொள்ளும் மனைவியையே புத்தபகவான் மாத்ரூ பார்யா என மொழிந்தார்.

முன்மாதிரியாக எடுக்கக்கூடிய அபிமானம் மிக்கவர்கள்.

எவரேனும் ஒரு பெண்ணுக்கு மாத்ரூ பார்யாவாக வாழக்கிடைத்தால் அவள் நற்பேறுகள் பெற்று சுவர்க்கத்திலே பிறவி எடுப்பாள். புத்தபகவானது காலத்தில் வாழ்ந்திருந்த ஷவிஷாகா| எனும் உபாசகி ஒரு தாயை போன்ற மனைவியாவாள். விஷாகா தன் கணவனுக்கு மாத்திரம் அல்லாது முழு பரம்பரைக்கே தாய்மை குணத்தை பரப்பியவளாவாள். இதன் காரணமாகவே இவள் ஷமிகார மாதா| என பிரசித்தி பெற்றாள். ஷமிகார| என பெயர்கொண்ட பரம்பரையில் தான் விஷாகா திருமணம் முடித்தாள். விஷாகாவின் மாமனாரும் மாமியாரும் புத்தபகவானிடம்  ‘சுவாமியே பாக்கியமுள்ளவரே!  இவள் எமது மருமகள் அல்;ல. எமது தாயாவாள்’ எனக்கூறினர். இந்த சம்பவத்தின் பின்னே அவள் மிகாரமாதா என அனைவரின் மத்தியிலும் கீர்த்தி பரவியது. மனைவியருள் உயர்ந்த மனைவி என புகழ்பெற்றது யார்? தாயை போன்ற மனைவிதான். ஒரு தாயைப்போல வீட்டின் சகல விடயங்களையும் கவனித்து பணிபுரியும் திறமை மனைவியிடம் இருக்க வேண்டும்.

பாருங்கள் மருமகளை.

ஒரு சந்தர்பத்திலே தனது மாட்டுப்பண்ணையிலே இருந்த ஒரு பசு கன்றினை ஈன்றெடுக்க தயாரானபோது விஷாகா அந்த மாட்டுத்தொழுவத்திற்கு சென்று ஒரு பணிப்பெண்ணை போல வேலை செய்தாள். இந்தச்சம்பவம் தான் விஷாகாவிற்கு அந்த நற்பெயர் வழங்கப்பட முதல் காரணமாக அமைந்தது. ஏனெனில் அன்று அவள் ‘நான் இந்த வீட்டின் அனைத்து கருமங்களையும் தேடி பார்த்து செய்ய வேண்டும். இக்குடும்பத்தின் அனைவருக்கும் நன்மையை ஏற்படுத்த வேண்டும். அது எனது கடமை’ எனக்கூறினாள் .அதனை கேள்வியுற்ற அந்தக்குடும்பத்தினர் ‘இவளென்றால் ஒரு மருமகள் அல்ல. ஒரு தாயே!’ என மிகவும் மகிழ்ந்தனர். ஆம், ஒரு தாயிடம் இருக்கவேண்டிய அனைத்து குணநலங்களும் விஷாகாவிடம் குடிகொண்டிருந்தன என்றால் அது மிகையாகாது.

கணவனின் அதிஷ்டத்தை நிர்ணயிப்பது இப்படித்தான்.

எவரேனும் ஒரு மனைவி தாய்ப்பாசத்துடன் தன் கணவனை கவனிப்பாளாயின் அந்த கணவன்தான் இவ்வுலகில் வாழும் அதிஷ்டமிக்க கணவனாவான். அந்த மனைவி இவ்வுலகில் வாழும் புண்ணியமிகுந்த மனைவியாவாள். அப்படியாயின் புத்தபகவானின் தர்மத்தினூடாகத்தான் எமது வாழ்வை சிறப்பாக அமைத்து கொள்ள முடியும். தாய்மை குணம் படைத்த மனைவியால் சீக்கிரமாகவே தர்மத்தை உய்த்துணர்ந்து கொள்ள முடியும். ஏனெனில் அவளது வாழ்விற்கு பாவங்கள் சேர்வது மிகவும் குறைவாகும். அனேகமானோர்க்கு இந்த தார்மீகப்பாதையை விருத்தி செய்து கொள்ள முடியாதிருப்பதற்கு காரணம் தத்தமது வாழ்வில் ஏற்படுத்தி கொண்டுள்ள குணவியல்புகளில் உள்ள குறைபாடுகள் தான் என்பது எமக்கு புலனாகிறது.

அனைத்திற்கும் முன்னர் குணநலன்ளை வளர்த்து கொள்ளுங்கள்.

எமது வாழ்விற்கு தர்மத்தினை இணைத்து தார்மீகமான வாழ்வை வாழுவதற்கு எமக்கு பெருந்தேவையிருப்பினும் அதற்கு தடையாக இருப்பது எமது மனங்களில் நாமே ஏற்படுத்திக்கொண்ட பலவீனங்களேயாகும். அதனால் எவராவது இதுவரை கொடூர (வதக) மனைவியாகவோ, திருட்டு குணம் கொண்ட (சோரி) மனைவியாகவோ அல்லது எஜமானி (ஆர்யா) மனைவியாகவோ வாழ்ந்திருந்தால் அதிலிருந்து மீள்வதற்கு முயற்சி செய்ய வேண்டும். விரைவாகவே தாய்மை குணம் கொண்ட மனைவியாக வாழ்வதற்கு முயற்சி செய்ய வேண்டும். எவ்வளவுதான் தர்மத்தினை பயின்று தியான வகுப்புக்களில் கலந்து கொண்டாலும் அவளுக்குள் இருப்பது கொடூர மனைவியின் குணம் என்றால், திருட்டு மனைவியின் குணாதிசயம் அல்லது எஜமானி மனைவியின் குணாதிசயம் என்றால் தர்மத்தில் அவளது மனம் நிலைத்திராது. தர்மமானது நிலைத்திருப்பது  உண்மையான இரக்க குணம் படைத்த, சாந்தமான, தனது குறைகளை நிவர்த்தி செய்து கொள்ள விரும்பும் மானசீக பின்னனியை கொண்ட ஒருவரிடமேயாகும்.

சகோதரியை போன்ற மனைவியரும் உள்ளனர்.

புத்தபகவான் மொழிந்த அடுத்த மனைவிதான் பகினி பார்யா எனப்படும் சகோதரியை போன்ற மனைவி. புத்தபகவான் இவ்வாறு விபரிக்கிறார். (யதாபி ஜெட்டே பகினீ கனிட்டா) வீட்டிலே மூத்த சகோதரன் இருந்தால் அந்த வீட்டில் இருக்கும் இளைய சகோதரி தன் சகோதரன் முன்னிலையில் ஆட்டம் போட மாட்டாள்,    பலமாக சிரிக்க மாட்டாள், கேலிக்கூத்துக்களை செய்ய மாட்டாள், சண்டை சச்சரவுகளில் ஈடுபடமாட்டாள். அது ஏன்? தனது மூத்த சகோதரனை இளைய சகோதரி மதிப்பதால்தான். கீழ்படிவாக இருப்பதால்தான். (சகாரவா ஹோதி சகம்பி சாமிகே) இதே போல் இந்த பகினி பார்யா தன் கணவனிடம் நடந்து கொள்வாள். தனது கணவன் முன்னிலையில் சத்தம் போட்டு சிரிக்க மாட்டாள், எதிர்த்து பேச மாட்டாள். தவறான முறையில் அவமரியாதை ஏற்படும் வண்ணம் நடந்து கொள்ளமாட்டாள். தன்னிச்சையாக நடந்து கொள்ள மாட்டாள். (ஹிரிமனா) கூச்ச சுபாவத்துடனே தன் கணவன் முன் நடந்துகொள்வாள். (பத்துவஸானுவத்தினீ) தனது கணவனுக்கு செவிசாய்ப்பாள்.

இந்த குணநலன்களை கொண்டவளையே புத்தபகவான் பகினீ பார்யா அதாவது சகோதரியை போன்ற மனைவி என மொழிந்தார். எமது சமூகத்தில் இவ்வாறாக வாழும் எத்தனையோ பெண்களை நாம் கண்டுள்ளோம். அந்தக்குடும்பங்கள் சமாதானத்துடனும் சகோதரத்துவத்துடனும்  வாழ்கின்றன. இவ்வாறான மனைவி தான் தர்மத்தின்படி வாழுவது மட்டுமன்றி தனது கணவனுக்கும் அதற்கான சந்தர்ப்பத்தை ஏற்படுத்தி கொடுப்பாள். தான் தர்மத்தினை செவிமடுக்கையில் அவள்  ‘எனது கணவருக்கும் இந்த தர்மத்தினை கேட்கவிருந்தால் எவ்வளவு நல்லது? இவரையும் எவ்வாறாவது தர்மத்தின்பால் ஈடுபடுத்த வேண்டும். தர்மத்தினை அவரும் விரும்பினால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்’ என சிந்திப்பாள்

போற்றுதற்குரிய ஒரு மனைவி

எனக்கு தெரிந்த ஒரு தாயிருந்தாள். அவருடைய கணவன் தொழிலுக்காக வெளிநாடு சென்று தவறான காம செயலில் ஈடுபட்டு அதனால் ஒரு புற்றுநோயையும் ஏற்படுத்திக்கொண்டு தம் வீட்டிற்கு மீண்டும் வந்தார். அப்போது அந்த மனைவி தனது கணவனை எவ்வித வெறுப்புமின்றி ஏற்றுக்கொண்டு மிகவும் கருணையோடும் அன்போடும் பணிவிடை செய்தார். அதுமட்டுமன்றி தர்மத்தினையும் சொல்லிக்கொடுத்தார்.

வேறொரு பெண் என்றால் ‘நீ என்னை தன்னந்தனியே விட்டுச்சென்றது மட்டுமல்லாமல் தவறான வேலைகளை செய்து நோய் வந்த பின்தான் என் ஞாபகம் வந்ததா?’ எனக்கேட்பாள். பகைமையை மனதில் ஏற்படுத்திக்கொள்வாள். ஆனால் இந்த மனைவி அவ்வாறு செய்யவில்லை. தனது கணவன் நோயாளியாக தனியாக எழுந்திருக்கக்கூட முடியாத சந்தர்ப்பங்களில், இந்த தாய்தான் அனைத்து பணிவிடைகளையும் செய்தார். எனக்கு அந்தத்தாய் ஒரு கடிதம் எழுதியிருந்தார். அந்த கடிதத்தில் ‘சுவாமியே எனது கணவன் இப்படிப்பட்டவர். இத்தகைய நோயால் பீடிக்கப்பட்டுள்ளார். நான் அவருக்கு மிகவும் அன்புடன் பணிவிடை செய்து தர்மத்தினையும் உபதேசித்து வருகிறேன். இவரின் மறுவாழ்வினை எப்படியாவது சுவர்க்கத்தில் பிறக்க வைப்பதே எனது ஒரே நோக்கமாகும். தங்களுக்கு வசதியிருப்பின் எமதில்லத்திற்கு வருகைதந்து உதவுங்கள்’ என எழுதப்பட்டிருந்தது.

தர்மத்தினை பின்பற்றும் மனைவியரது இலட்சணங்கள்.

ஒருநாள் நானும் அந்த இல்லத்திற்கு சென்றேன். அந்த கணவனுக்கு எழுந்து நிற்கக்கூட முடியவில்லை. அவரின் இடுப்பிற்கு கீழ் உணர்வில்லை. அந்த கணவன் அழுதழுது கூறலானார். ‘சுவாமியே எனது வாழ்வில் கடந்துபோன அறுபது வருடங்களை திரும்பி பார்க்கும்போது அது ஒரு செப்புக்காசுக்கேனும் பெறுமதியானதாக இல்லை. நான் இந்தக்கட்டிலில் நோயினால் வீழ்ந்து ஆறு மாதங்களே ஆகின்றன. இந்த ஆறு மாதங்கள்தான் எனது வாழ்வின் மிகவும் பெறுமதியான காலகட்டம். என்னுடைய இந்த மனைவி தங்களது தியான நிகழ்ச்சிகளில் பங்குபற்றி தர்மத்தினை கேட்டறிந்து வந்து என் பக்கத்தில அமர்ந்து எல்லாவற்றையும் எனக்கு சொல்லித்தருவாள்.

சிறந்த நண்பனாகிய என் மனனவி

மேலும், அந்த கணவர் இவ்வாறு கூறலானார். ‘சுவாமியே! எனக்கு இப்போது எனது உடலை ஸ்கந்தங்களாகவும், தாதுக்களாகவும், நிறுவனங்களாகவும் (கண், காது, நாசி, நாவு, உடம்பு, மனம்) என வௌ;வேறாக உணர்ந்து கொள்ளமுடியும். நான் இவ்வாழ்வானது நிலையற்றது என்பதனை ஷவிபஸ்ஸனா தியானம்| மூலம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உணர்ந்து கொள்கிறேன்’. பாருங்கள், தர்மத்தின்படி வாழ்வினை நடத்தும் மனைவியரது குணநலன்கள் எப்படியானதென்று. அந்த தாய் தனது மனதில் குரோதத்திற்கு இடமளிக்காது பொறுமையோடும் அன்போடும் தனது கணவனுக்கு பணிவிடை செய்கிறாள். இவர்கள் இருவருக்கும் தர்மத்தினை தமது வாழ்விலே உய்த்றிந்துக்கொள்ள முடியுமா? முடியாதா?  கண்டிப்பாக முடியும்;

வெலன்டைன் காதலர்களின் கண்ணீர் கதை

இதற்கு முற்று முழுதாக மாறுபட்ட சில கணவன்மார் மனைவிமார் இருக்கிறார்கள். ‘ஒவ்வொரு பிறப்பிலும் உன்னிடம் பழிவாங்காமல் விடமாட்டேன்’ என வைராக்கியம் பூணுவார்கள். நாம் வாழும் சமூகத்திலே இவ்வாறானவர்கள் எத்தனையோபேர் உள்ளனர். இப்பேர்ப்பட்டவர்கள் பிறவிக்கடலில் வீழ்ந்து மீண்டும் புண்ணியமிருந்தால் மனிதர்களாக பிறந்து காதலர் தினத்திலே மீண்டும் சந்திப்பார்கள். அதன்பிறகு ஒரு ரோசாப்பூவை ஏந்திக்கொண்டு ஓடுகிறார்கள். ‘இதோ என்னுடைய ஆருயிர் காதலன் வந்துவிட்டான்’ என கவிதைகள் பாடிய வண்ணம். சிலநேரம் இவ்வாறு சந்தித்தது இதற்கு முற்பிறவிகளில் ஷபழிவாங்குவேன்| என சங்கற்பம் பூண்டவர்களாகவும் இருக்கலாம். திருமணத்திற்கு பின்னர் சொற்பகாலம்தான் மனிதர்களாக இருவரும் வாழ்வார்கள். ஓரிரு மாதங்களுக்கு பின்னர் பேயும் பிசாசும் போல் அடித்துப்பிடித்து கொண்டு கண்ணீரும் கம்பலையுமாகத்தான் வாழ்நாள் முழுவதையும் கடத்த வேண்டியதாக இருக்கும். இவ்வாறானவர்கள் எத்தனையோ பேர் எம்மை சூழவுள்ள இந்த சமூகத்திலேயே இருக்கிறார்கள் அல்லவா?

இதனிலிருந்து நாம் விளங்கிக்கொள்ளக்கூடிய ஒரு விடயம் தான் குடும்ப வாழ்விற்கு தாயின் பாசம் மிக மிக முக்கியமானதாகும். அதுமட்டுமல்லாது ஒரு மனைவியிடம் இருந்து ஒரு சகோதரத்தன்மை கலந்த ஒரு பாசமும் அந்த குடும்பத்திற்கு தேவையானதாகும். இவ்வாறான உன்னதமான குணாதிசயங்கள் அவர்களின் உள்ளங்களில் குடிகொண்டிருப்பின் அந்தக்குடும்பம்  சௌபாக்;கியமானதாக மாறும். அது மட்டுமல்லாது அவர்கள் புத்தபகவானது தர்மத்தினையும் உய்த்துணரக்கூடிய அரிய பாக்கியத்தையும் பெறுவது இலகுவானதாக இருக்கும்.

இறுமாப்பினால் மோட்சத்தை அடைய முடியாது.

புத்தபகவான் மொழிந்த தர்மப்பாதையில் பயணிப்பது நாம் நினைப்பது போல் இலகுவான விடயமல்ல. தர்மத்தினை வாழ்விற்கு பழக்கப்படுத்தி வாழ்வில் அதனை உய்த்துணருவதை போன்ற கடினமான சவால் இந்த உலகில் வேறு எதுவுமில்லை. வீடுபேறு அடையும் வண்ணம் தர்மத்தினை வாழ்விற்கு பழக்கப்படுத்துதல் என்பது  மிகவும் விழிப்புணர்வோடும், நல்லறிவோடும் செயற்படுத்த வேண்டிய மிக நுண்ணியதொரு செயற்பாடாகும். அவ்வாறில்லாமல் ‘ஆ! நான் இப்போது தியான நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொள்கிறேன். இப்போது எனக்கு படிச்ச சமுப்பாதம்ழூ, பஞ்ச உபாதானஸ்கந்தம்ழூழூ என்பன மனப்பாடம். நான் எப்படியாவது இப்பிறவியிலேயே வீடுபேறு அடையாவிட்டால் பார்த்து கொள்ளுங்களேன்..’ எனும் இவ்வாறான நடத்தைகளினால் ஒருபோதும் தர்மத்தினை உய்த்துணர முடியாது.

 எனக்குத்தெரியும் சில தாய்மார்கள் தியான நிகழ்ச்;சிகளுக்கு வருகை தந்து தர்மத்தினை பற்றி கொஞ்சநஞ்சமாக அறிந்து கொண்டு முழு வீட்டையும் தம் ஆதிக்கத்தின் கீழ் கொண்டு வர முயல்கிறார்கள். சிலர் வீடுகளுக்கு சென்று தன் கணவனிடம் ‘நான் இப்போது தனியான ஒரு வாழ்வை வாழ்பவள். நீங்கள் உங்களுக்கு விரும்பியவாறு வாழுங்கள்.’ என்று கூறுகிறார்கள்.

அதேபோல் தம் பிள்ளைகளிடமும் ‘நீங்களே சமைத்து சாப்பிடுங்கள். இனிமேல் நான் உங்களை பற்றி தேடிப்பார்க்க மாட்டேன். நான் இவற்றை துறந்து இருக்கிறேன்.’ என்றும் கூறுகிறார்கள். அதன் பிறகு என்ன நடக்கும்? பிள்ளைகள் இந்தத்தாயாரை தியான  நிகழ்ச்சிகளுக்கு வராதபடிச் செய்துவிடுவார்கள். கணவனோ தியானங்களை பயிற்றுவிக்கும் எம்மையும் சேர்த்து தூற்றுவார். இவ்வாறு ஏச்சுக்களை கேட்ட சில மனைவிமார் என்னிடம் அழுதுக்கொண்டே வந்து ‘சுவாமி எனது வீட்டார் தங்களையும் தூற்றுகின்றனர். இவர்கள் தர்மத்தினையே எதிர்க்கின்றனர். கொடியவர்கள் மத்தியில் தான் நான் இருக்கிறேன். தியான நிகழ்ச்சிகளுக்கு என்னை வர அனுமதிக்கவில்லை.’ என்று. முறையிடுகின்றனர். தேடிப்பார்த்தால் இது யாருடைய தவறு? முழுமையான தவறு மனைவியுடையதே!

வீட்டினை புண்ணிய ஊற்றாக கருதுங்கள்.

தர்மத்தை பின்பற்ற முயற்சி செய்யும் பெண்களுக்கு நான் கூறுவது இதுதான்  ‘அதிகாலை துயிலெழுந்து தன் கணவன் மீது கருணை உள்ளம்கொண்டு தேனீர் தயாரித்து அவர் அருகில் கொண்டு சென்று கொடுங்கள். அது ஒரு புண்ணியம். மைத்ரீ குணத்தோடும் கருணை நிரம்பிய குணத்தோடும் உணவு சமைத்து அதனை தன் கணவன் மற்றும் பிள்ளைகளுக்கு பரிமாறுங்கள். இவை நீங்கள் வாழ்வில் சேகரித்து கொள்ளும் புண்ணியங்களேயாகும். ஆம் இப்படித்தான் தர்மத்தினை வாழ்விற்கு பழக்கப்படுத்த வேண்டும்.

அழுதுகொண்டு முறைபாடுகளை எடுத்து கொண்டு வருபவர்களுக்கு நான் இவற்றை கூறிய பின்னர் ‘அப்படியே செய்கிறோம்’ என வீட்டிற்குச்சென்று சில நாட்களின் பின் என்னிடம் வந்து ‘சுவாமி! எனது கணவன் இப்போது தெய்வத்தை போல் நடந்து கொள்கிறார். நாம் இப்போது சந்தோஷமாக வாழ்கின்றோம்.’ என்று சொல்கிறார்கள். அப்படியென்றால் தவறு யாரிடம் இருந்திருக்கிறது? மனைவியாகிய தன்னிடமே தவறு இருந்துள்ளது. தர்மத்தினை பற்றி ஓரளவு கற்றுக்கொண்டு சிறிது தியானம் செய்தோம் என்பதற்காக ஏனையோரை கீழோர் என பார்ப்பதின் விளைவுதான் இது.

கனிகள் பெருகும் போது கிளைகள் கீழ் நோக்கிவரும்.

உண்மையாகவே, தர்மத்தினை பின்பற்றும் ஒருவராயின் ஒரு மரத்தில் கனிகள் அதிகரிக்கும் போது அதன் கிளைகள் எவ்வாறு கீழ் நோக்கி பணிந்து செல்லுமோ அதுபோல் நற்குணங்கள், நல்லொழுக்கங்கள், என்பன அதிகரிக்க அதிகரிக்க முன்னரை விட பணிவுள்ள ஒருவராகவே இருக்க வேண்டும். அதுதான் உண்மையாகவே தர்மத்தினை பின்பற்றும் ஒருவரது இலட்சணம். இவ்வாறான எத்தனையோ மனைவிமார்கள் எம் சமூகத்திலேயே உள்ளனர். சில கணவன்மார் என்னிடம் வந்து தம் மனைவியரை புகழ்ந்து பேசுவார்கள். ‘சுவாமியே! எனது மனைவியே என்னை நல்வழிப்படுத்தினாள். தானம் வழங்குவதற்கு, தியானம் செய்வதற்கு, சீலத்தினைழூ பாதுகாப்பதற்கு என்னை நெறிப்படுத்தியது என் மனைவியே!’ என கூறுகின்றனர். இதன் மூலம் எமக்கு தெளிவாகுவது இம்மாதிரியான மனைவியரே தர்மத்தினை சிறந்த முறையில் பின்பற்றுபவர்கள்.

அனைத்து முறையிலும் வாழ்வினை நெறிப்படுத்துங்கள்.

தர்மத்தினை பின்பற்றும் ஒரு மனைவியானவள் தனது கணவன், பிள்ளைகள் உறவினர் என்போருக்கு பணிவிடை செய்பவளாகவும் வீடு, தோட்டம் என்பனவற்றை தேடிப்பார்த்து கவனிப்பவளாகவும் இருக்க வேண்டும். புத்தபகவானுடைய காலத்திலே, தாம் வசிக்கும் அறைகள் மற்றும் அதனை சூழ உள்ள பிரதேசம் என்பன சுத்திகரித்தல் என்பவற்றை செய்ததும் மனமாசுகளற்ற அரஹத் பிக்குமார்களே ஆவர். தர்மத்தினை பின்பற்ற விரும்பும் ஒருவர் தம் வாழ்வினை எல்லா முறையிலும் செம்மைப்படுத்த வேண்டும்.

சகீ பார்யா (நண்பியை போன்றவள்)

அடுத்ததாக புத்தபகவான் தோழியை போன்ற மனைவியை பற்றி விபரிக்கிறார். இவள் ஒரு நண்பியை போன்ற குணவியல்புகளை கொண்டவளாக இருப்பாள். உங்களுடன் ஒன்றாகவிருந்த நல்ல நண்பனொருவர் நீண்ட காலத்திற்கு பின் உங்களை காண வருகிறார் என்று நினைத்து கொள்வோம். அவரின் வருகையை தொலைவிலேயே காணும் உங்களது நடத்தை இப்போது எவ்வாறிருக்கும்? கண்கள் அகல விரிந்து அறியாமலே புன்னகை மலர்ந்து ‘ஆ! இப்போது தான் வருகிறீர்களா?’ என அவரது கைகளை பற்றிக்கொண்டு வீட்டினுள் அழைத்து வந்து குதூகலத்தோடு சம்பாஷனை செய்வீர்கள். நண்பியை போன்ற மனைவியும் இந்த செய்கையை ஒத்தவளாகவே இருப்பாள். தன் கணவன் வேலை விட்டு வரும்போதோ அல்லது வேறோரு பிரயாணம் சென்று திரும்பிவரும் போதோ அவரது வருகைக்காக காத்திருப்பாள். தன் கணவனை கண்டதும் இவளது மனம் பூரிப்படையும். மிகவும் அன்பு கொண்டவளாக ஓடிப்போய் கணவனின் கரத்தினை பற்றியவாறு வீட்டுக்குள் அழைத்து வருவாள். நீண்ட காலத்தின் பின்னர் ஒரு நண்பனை சந்தித்;ததுபோல் சந்தோஷமாக பேசி மகிழ்வாள். தனது கணவனை அன்புடன் உபசரிப்பாள். இவள் தொடர்பாக புத்தபகவான் மேலும் விபரிக்கிறார். (கோலைய்யகா) இவள் குடும்பத்தினை மிகவும் நேசிப்பாள். (சீலவதீ) நன்நெறிகளை கொண்டவளாகவும் சீலத்தினை பாதுகாப்பவளாகவும் விளங்குவாள். (பதிப்பதா) கற்புநெறி தவறாதவள். தன் கணவனை தெய்வமாக போற்றுபவள். இவ்வாறான தோழியை போன்ற எத்தனையோ மனைவிமார் இந்த சமூகத்திலேயே உள்ளனர். இவ்வாறான குணப்பண்புகளை உடைய மனைவிமார்க்கும் தர்மத்தினை உய்த்துணரும் பாக்கியம் உள்ளது.

பாலைநிலத்தில் செழிப்பை எதிர்ப்பார்க்க முடியுமா?

நாம் ஒரு பாலைநிலத்தில்; செழிப்பு மிகுந்த பசுமையான ஒரு மரக்கன்றினை நாட்டினால் அதிலிருந்து சிறந்த வளர்ச்சியை எம்மால் எதிர்பார்க்க முடியுமா? முடியாது. ஆம், அதுபோலத்தான் குணநலன்கள் அற்ற, ஒருவர் எவ்வளவு தான் தர்மத்தினை கேட்டாலும், பயின்றாலும் தர்மத்தை உய்த்துணர முடியாது. தர்மத்தினை உய்த்துணர வேண்டுமாயின் குணநலன்களை ஏற்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும்.

பணிப்பெண்ணை போன்ற மனைவி

புத்தபகவான் மொழிந்த இறுதியான மனைவிதான் ‘தாசி பார்யா’ அதாவது பணிப்பெண்ணை போன்ற மனைவி (அக்குத்தசன்தா வததண்டதஜ்ஜிதா) எவ்வளவு துன்புறுத்தினாலும், கஷ்டம் கொடுத்தாலும், இம்சித்தாலும் தன் கணவனை ஒரு நாளும் இகழ்ந்து பேசமாட்டாள், கோபித்துக்கொள்ளவும் மாட்டாள். (அதுட்டசித்தா பதினோ திதிக்கதி) தன் கணவன் எவ்வளவு தொல்லைகள் தந்தாலும் தன் மனதில் கோபத்தினை ஏற்படுத்திக்கொள்ள மாட்டாள். பொறுமையுடன் இருப்பாள். (அக்கோதனா) கணவன் மீது பகைமை கொள்ள மாட்டாள். (பத்துவஸானுவத்தினீ) தன் கணவன் கூறுவதை செவிமடுப்பாள். இத்தகைய பண்புகளை உடையவளே தாசி பார்யா என புத்தபகவான் மொழிந்தார். தன் கணவனது இம்சைகளை பொறுத்துக்கொண்டு கோபத்தினை ஏற்படுத்திகொள்ளாத இத்தகைய மனைவிமார்கள் இன்றைய சமூகத்திலும் உள்ளனர்.

மூவர் நரகத்திற்கு நால்வர் சுவர்க்கத்திற்கு

புத்தபகவான் இவ்வாறு மொழிந்தார். ‘இவ்வுலகத்தில் வாழும் அனைத்து வகையான சமூகங்களிலும் இவ் ஏழு வகையான மனைவியரை காணலாம். கொடூர மனைவி, திருட்டு குணம் கொண்ட மனைவி மற்றும் எஜமானியை போன்ற மனைவி இம்மூவருமே துஸ்சீலர்களாக (ஒழுக்கமற்றவர்களாக), துர்க்குணம் படைத்தவர்களாக, இரக்கமற்றவர்களாக வாழ்ந்து மரணத்தின் பின் நரகத்திலே பிறப்பார்கள்.

அதேபோல் தாயைபோன்ற மனைவி, சகோதரியை போன்ற மனைவி, தோழியை போன்ற மனைவி, பணிப்பெண்ணை போன்ற மனைவி இவர்கள் நால்வருமே சீலம் மிக்கவர்களாக, கற்புநெறி தவறாதவர்களாக வாழ்ந்து மரணித்த பின்னர் சுகம் நிறைந்த சுவர்க்கத்திலே பிறவி எடுப்பர்.’ இதனிலிருந்து நாம் தெளிவாக ஒன்றினை அறிந்து கொள்ளலாம். அதுதான் ஒரு குடும்பத்தில் இன்பம் நிலைக்க வேண்டுமாயின், இல்லற வாழ்க்கை வெற்றிகரமாக அமைய வேண்டுமாயின் அந்த வீட்டில் வாழும் மனைவியின் செயற்பாடுகளிலேயே அது தங்கியுள்ளது என்பதாகும்.

நான் இன்றிலிருந்து பணிப்பெண்ணை போன்ற மனைவியாவேன்.

புத்தபகவான் சுஜாதாவிடம் வினவுகிறார், ‘புண்ணியமிகு சுஜாதா! இந்த ஏழு மனைவியருள் நீ எந்த வகையில் அடங்குகிறாய்?’ என்று. அதற்கு சுஜாதா ‘பாக்கியமுள்ள புத்தபகவானே நான் இன்றிலிருந்து பணிப்பெண்ணை போன்ற மனைவியாவேன்’ என பதிலளிக்கிறாள்.

மனதில் திடமிருக்கும் ஒருவளுக்கு தாயைபோன்ற மனைவியாகவோ, சகோதரியை போன்ற மனைவியாகவோ அல்லது தோழியை போன்ற மனைவியாகவோ மாறலாம். அதேபோல் மனதில்  வீரியமிருந்தாள் ஒரு பெண்ணுக்கு பணிப்பெண் போன்ற மனைவியாகவும் மாறலாம். மேற்குறிப்பிடப்பட்ட நால்வகை மனைவியருமே அமைதியானவர்கள், பக்குவமானவர்கள். எம் சமூகத்தில் வாழும் பெரும்பாலான மனைவியர் பக்குவமானவர்களாகவோ அமைதியானவர்களாகவோ இல்லை. சில மனைவியர் இருக்கிறார்கள். கணவன் தொழிலுக்கு சென்று வீட்டுக்கு வரும்போதே சினமூட்டக்கூடிய விடயங்களை சேர்த்து வைத்திருந்து கணவன் வாசற்கதவை அடையும் போதே அனைத்தையும் சொல்லுவாள். இனி கோபத்தினால் வெடித்தபடிதான் கணவன் வீட்டினுள் புகுவான். வீட்டிற்குள் வந்து வீட்டுப்பொருட்களை நிலத்தில் அடித்து பெரும் ஆரவாரம் செய்வான். ஏன் அப்படியான குடும்பங்கள் எம் சமூகத்தில் இல்லையா? தாராளமாக இருக்கின்றன. இவர்கள் அனைவருமே தம் வாழ்விற்கு பாவத்தை சேர்த்து கொள்பவர்களே.

தவறு செய்பவர்கள் மனைவியர் மாத்திரமல்ல.

மேற்குறிப்பிட்ட இந்த விடயங்களின் மூலம் புலப்படுவது என்னவெனில் மனைவியானவள் நல்லவளாக இருந்தால் மாத்திரமே அந்தக்குடும்பம் சுபிட்சமடையும். அதேபோல் சில குடும்பங்கள் இருக்கின்றன. அங்கு மனைவியானவள் மிகவும் நல்லவளாக இருப்பாள். ஆனால் கணவன் மிகவும் கொடியவனாக இருப்பான். தனது மனைவியை பலவாறாக துன்புறுத்திய வண்ணம் இருப்பான். இவ்வாறான குடும்பங்கள் தோல்வியடைவது, மனைவியினால் அல்ல கணவனாலேயே. எனவே ஒரு கணவனுக்கு தாயை போன்ற மனைவியோ, சகோதரியை போன்ற மனைவியோ, நண்பியை போன்ற மனைவியோ, பணிப்பெண்ணை போன்ற மனைவியோ கிடைத்தால் அவன் அந்த மனைவியை மிகவும் நேசிக்க வேண்டும்.  தன் மனைவியின் பேச்சுக்கு செவிகொடுக்க வேண்டும். இவ்வாறான நற்குணங்களை கொண்ட மனைவியை கொண்ட ஒரு கணவன் அந்த மனைவியின் அப்பாவித்தனம், அவளது அன்பு, கருணை, அர்ப்பணிப்பு என்பவற்றை மீறிச்செல்ல முயற்சித்தால் அந்த காரணத்தினாலேயே அவன் மிகப்பெரும் பாவத்தை தன் வாழ்விற்கு சேர்த்து கொள்கிறான். இதன் மூலம் அவன் தன் வாழ்வினை நரகத்திற்கு இட்டுச்செல்லும் அளவிற்கு பாவங்களை செய்கிறான்.

வெற்றியின் அடையாளம்

எனவே, முக்கியமாக ஒரு வீட்டின் வெற்றி, பிள்ளைகளது பேரப்பிள்ளைகளது முன்னேற்றம், வியாபார வாழ்க்கையினது முன்னேற்றம் மற்றும் இல்லற வாழ்வினது திருப்தி எனும் அனைத்துமே நற்குணம் படைத்த இல்லத்தரசியின் மீதே தங்கியுள்ளது. இது தொடர்பாக புத்தபகவானது போதனைகளிலும் மிகத்தெளிவாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. எமது சமூகத்தினை நோக்கினாலும் இது எமக்கு தெளிவாக புலப்படுகிறது. சிறந்த ஒரு மனைவியானவள் தமது கணவனையும் நல்வழிப்படுத்திகொண்டு தனது பிள்ளைகளையும் சிறப்பாக வளர்த்தெடுப்பது மட்டுமல்லாது அவர்களை தர்மத்தினை பின்பற்ற உதவியும் செய்கிறாள். இவ்வாறாக தார்மீகமான முறையில் வாழ்ந்து அவர்கள் மரணத்தின்பின் சுகம் நிறைந்த சுவர்க்கத்திலே பிறக்கின்றனர். பாருங்கள் புத்தபகவான்,  எமது வாழ்வினை திருத்திக்கொள்வதற்கான, நெறிப்படுத்தி கொள்வதற்கான எவ்வளவு விடயங்களை மொழிந்துள்ளார் என்று.

சிந்திக்கும் திறனுடையவருக்கு தன் பிறப்பு சமயம் ஒரு தடையல்ல.

சமீபத்திலே ஒருநாள் முஸ்லிம் ஒருவர் என்னிடம் வந்தார். அவர் தனியே எமது புத்தகங்களை வாசித்து அவற்றில் கூறப்பட்டுள்ளவாறு  ஆனாபானசதி தியானத்தை செய்துள்ளார். இவரது புண்ணியத்தின் காரணமாக அவர் மனதில் சமாதி ஏற்பட்டுள்ளது. இவர்  ‘நான் இவ்வளவு காலமும் ஒரு சமயத்தினை பின்பற்றினேன். ஆனால் இப்படியாக எம் மனத்தினை விருத்தி செய்யலாம், என அச்சமயத்தில் குறிப்பிட்டில்லையே. அந்த மனத்தை விருத்தி செய்ய முடியும் என்பதனையும் அவர்கள் அறியவில்லையே! இதனை நான் உணர்வுபூர்வமாகவே உணர்ந்துவிட்டேன். நான் புத்தபகவானை என் முழுமனத்துடன் சரணடைகிறேன்.’எனக்கூறினார். சிந்திக்கும் திறனுடைய ஞானமுள்ள ஒருவர் எங்கிருந்தாலும், ஞானமுள்ளவர்களுக்கான இந்த ஒப்பற்ற தர்மத்தினை சந்தித்தவுடன் அதனை பற்றிக்கொள்வார். அவர் என்னிடம் ‘சுவாமியே நான் இப்போது எனது தந்தைக்கும் இந்த தர்மத்தின் பெறுமதியை உணர்த்தி, அவரையும் தர்மத்தில் நிலைப்படுத்தவே முயற்சி செய்கிறேன்’ எனக்கூறினார்.

துரதிஷ்டம் என்னவென்றால் சம்பிரதாய பௌத்தர்களில் பலருக்கு இந்த ஒப்பற்ற தர்மத்தின் பெறுமதியை உணர்ந்து கொள்ள முடியாமையே. தர்மத்தினை அறைகுறையாக அறிந்துகொண்டு ஆணவம் மிகுந்து விவாதித்து கொண்டிருக்கின்றனரே தவிர தர்மத்தினை பின்பற்றும் எண்ணமே அவர்களிடமில்லை. பிக்கு போதி எனப்பெயர் கொண்ட ஒரு அமெரிக்க பிக்கு இலங்கை பௌத்தர்கள் தொடர்பாக குறிப்பிடுகையில் ‘இலங்கையிலிருக்கும் பௌத்தர்கள் ஒரு பொன்மலையின் மீது அமர்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் அவர்களுள் பலருக்கு அதன் பெறுமதி தெரியாது.’ எனக்குறிப்பிட்டுள்ளார். பாருங்கள் இது எவ்வளவு உண்மையான  விடயம் என்று. இந்நாட்டு மக்களுக்கு இவ்வளவு பெறுமதியான தர்மம் கிடைந்திருந்தும் அதன் பெறுமதியை உணர முடியாத பலர் இருக்கின்றனர்.

எழுவகை மனைவியரின் ஜாதகத்தினை பார்ப்போம்.

திருமணத்தினை எதிர்பார்த்திருக்கும் இளைஞர் யுவதிகள் தத்தமது ஜாதகங்களை தூக்கிக்கொண்டு திரிவதைவிட, இந்த மனைவியரை பற்றி கூறப்பட்;டுள்ள உபதேசங்களை பற்றி வாசிப்பீர்களாயின் உங்களது வாழ்வினை முழுமையாகவே வெற்றிகரமானதாக அமைத்து கொள்ள முடியும்.

எமக்கு தெரியும் பெரும்பாலானோர் தம் திருமணத்திற்கு முன்னரே ஜாதகப்பொருத்தம் பார்க்கிறார்கள். சுபநேரம் பார்க்கிறார்கள். ஏன் இவற்றை செய்கிறார்கள். ஒருவர் மீது ஒருவருக்கு நம்பிக்கை இல்லை. இது சரிவருமா? பிழைத்திடுமா? என்ற சந்தேகம். இருவரும் ஒருவரையொருவர் புரிந்து கொண்டு மும்மணிகளை சரணடைந்து, இந்த மூட நம்பிக்கைகளை விடுத்து, வாழ்வினை வளப்படுத்திக்கொள்ள முயற்சி செய்ய வேண்டும்.

வெற்றிகரமான குடும்ப வாழ்க்கை

ஒரு மகள் இருப்பதாக நாம் நினைப்போம். அந்த மகளானவள் ஷசோதாபன்ன|ழூ நிலையை அடைந்தவள் என நாம் நினைப்போம். அவள் சோதாபன்ன நிலையை அடைந்த ஒரு மகனையே விவாகம் செய்துகொள்கிறாள். இவர்களுடைய இத்திருமண வாழ்வு சிறப்பானதாக அமையுமா? ஆம் அமையும். ஏனெனில் அவர்கள் புரிந்துணர்வுடனே மும்மணிகளை சரணடைந்தவர்களாவர். அவர்கள் கௌரவத்துடன் சீலத்தினையும் அனுசரிப்பார்கள். ஒழுக்கத்தினை பேணுவார்கள். இவர்களை ஒருபோதும் இன்னுமொருவருடைய புறங்கூறலின் மூலம் பிரித்துவிட முடியாது. அவர்களிடையே சந்தேகத்தினை ஏற்படுத்த முடியாது. ஒருவர் தமது காதலி அல்லது மனைவி மீது சந்தேகம் கொள்வாராயின் அவர் அவளது சீலத்தின் மீது அதாவது ஒழுக்கத்தின் மீதே சந்தேகம் கொள்கிறார். அதாவது அவள் மீது நம்பிக்கை இல்லாமையாகும். தர்மத்தினை பின்பற்றுவதால் வாழ்வினை வளம் மிக்கதாகவும் சிறப்புமிக்கதாகவும் அமைத்து கொள்ளலாம்.

மூர்க்கதனத்திற்கு மருந்தில்லை.

ஒரு நாள் பெண்னொருவர் என்னிடம் வந்து ‘ மோட்சத்தின் முதல்படியை (சோதாபன்ன) அடையும் போது வாழ்க்கை வெறுத்துவிடும் அல்லவா?’ என்று கேட்டார். இதிலிருந்து எமக்கு புலப்படுவது என்னவென்றால் இவ்வாறானவர்கள் பௌத்தர்கள் என்ற போலி வேடத்துடனேயே இருக்கிறார்கள். இவர்கள் புத்தபகவான் மொழிந்த தர்மத்தினை அறியாது குருடர்கள் போல் வாழும் முட்டாள்களாகவே இருக்கிறார்கள்.

 எமக்கு தெரியும் மகத தேசத்தை ஆட்சிசெய்த பிம்பிஸார மன்னன் சோதாபன்ன நிலையை அடைந்த ஒருவரேயாவார். அவர் இந்நிiயை அடைந்தார் எனும் காரணத்தினால் அவர் ஆட்சியை வெறுத்து ஒதுக்கிவிட்டிருந்தாரா? இல்லை. மிகவும் சிறப்பான முறையில் ஆட்சிசெய்தார். அதேபோல் அனாதபிண்டிக செல்வந்தர் சோதாபன்ன நிலையை எய்தியிருந்தவராவார். அவர் வாழ்வினை வெறுத்திருந்தாரா? இல்லை. தார்மீகமான முறையில் தமது வியாபாரத்தை செய்து கொண்டு சிறப்பான முறையில் வாழ்ந்தார். தற்காலத்தில் வாழும் பெரும்பான்மையான பௌத்த வேடதாரிகள் புத்தபகவான் மொழிந்த தர்மத்தினை அறியாதவர்களாக இருக்கிறார்கள். புத்தபகவான் மொழிந்த தர்மத்தினை பின்பற்றாதவர்களாகவே இருக்கிறார்கள். புத்த தர்மம்; என்று வேறு மூடநம்பிக்கைகளை கொண்டவர்களாகவே இருக்கிறார்கள். புத்தபகவானுடைய தர்மத்தினை தெளிவாக புரிந்து கொண்டால், தர்மத்தின் பெறுமதியை உணர்ந்து கொண்டால், அவர் சிறிய பிள்ளை கூட அந்த தர்மத்தினை பின்பற்றுவதையே விரும்புவார்.

அனைத்து  சச்சரவுகளுக்கும் காரணம், தர்மத்தினை பின்பற்றாமையே

சோதாபன்ன நிலையை அடைந்த ஒரு மகனோ அல்லது மகளோ பெரிய பதவியை வகிக்கும் தொழிலொன்றை செய்வாராயின் அவர் ஊழல் மோசடிகளுக்கு துணை போவாரா? இல்லை. அரச உடைமைகளை அனுபவித்து கொண்டு இலஞ்சம் வாங்க முனையமாட்டார். அவர் ஒரு மேலான உயர்ந்த சேவையை சமூகத்திற்கு வழங்குவார். தாம் செய்யும் தொழிலை விருப்புடனும் நேர்மையாகவும் செய்வார். தர்மத்தினை பின்பற்றுவதனாலேயே வாழ்க்கையில் மெய்யான சிறப்பினை காணமுடியும்.

இந்த நாடு முன்னேற்றமடையாமல் இருப்பதற்கு முக்கியமான ஒரு காரணிதான் புத்தபகவானுடைய தர்மத்தினை பின்பற்றாமை, மற்றும் மூட நம்பிக்கைகளையும் மூட பார்வைகளையும்ழூ முதன்மையாகக் கொண்டு சந்தேகத்துடன் எவ்வேலையையும் ஆரம்பித்தல். எமக்கு தெரியும் சுபநேரத்தை பார்த்தே இந்நாட்டில் அனைத்தும் தொடங்கப்படுகின்றன. பாராளுமன்றத்தை களைத்தல், கூட்டுதல், வேட்பு மனு தாக்கல் செய்தல், பிரசார வேலைகளை ஆரம்பித்தல் எனும் அனைத்துமே சுபநேரம் பார்த்துதான் செய்கிறார்கள். அரசியல்வாதியும் நல்ல நேரம் பார்த்துதான் வாக்கு சாவடிக்கு செல்கிறார். இதற்கெல்லாம் என்ன காரணம்? அவர்கள் புத்தபகவானை உண்மையாகவே சரணடையாமையே ஆகும். மடமைமிக்க ஒரு சமூகத்தின் மூலம் இவ்வுலகிற்கு நன்மை ஏற்படாது. யாரேனும் ஒருவர் முழுமையான புரிந்துணர்வுடன் புத்தபகவானையும் அவர் மொழிந்த தர்மத்தினையும் ஆர்ய மகா சங்கத்தினரையும் சரணடைந்து அந்த தர்மத்தினை பின்பற்றி தம் வாழ்வினை வாழ்ந்தாரெனில் அவருடைய இவ்வாழ்வும் மறுவாழ்வும் சுபிட்சமே அடையும். அவர் வாழும் அந்த வாழ்வானது அவருக்கும் அவரை சூழவுள்ள அனைவருக்கும் நன்மையே விளைவிக்கும்.

எங்கு பிறந்தாலும் துக்கம் துக்கமே

ஆதி அந்தம் புலப்படாத வண்ணம் பிறந்து கொண்டும் இறந்து கொண்டும் போகும் இந்த சம்சார வாழ்வு தொடர்பான பயத்தினை நினைவுறுத்துவதன் மூலம் நமது வாழ்க்கையை தாமதமின்றி தர்மநெறியில் ஈடுபடுத்திக்கொள்ள முடியும். அதுமட்டுமன்றி நரகத்தின் வேதனை, மிருகலோகம், பிரேதலோகம் என்பனவற்றில் வீழ்ந்து உயிர்கள் அனுபவிக்கும் வேதனைகள், என்பனவற்றை அடிக்கடி நினைவுகூர வேண்டும். வாழ்வின் உண்மையை உணர முயற்சி செய்ய வேண்டும். எங்கு பிறந்தாலும் அது துன்பமே என்பதனை உணர வேண்டும். புண்ணியவர்களே! இந்த மனித வாழ்வை எடுத்து கொண்டால் மனிதர்கள் எவ்வளவு துனபத்தினை அனுபவிக்கிறார்கள் என்று பாருங்கள். வெள்ளப்பெருக்கின் காரணமாக அல்லல் படுகிறார்கள், அதேபோல் ஒரு துளி நீருக்கேனும் வழியில்லாது வறட்சியால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள். உண்ண உணவின்றி பருக நீரின்றி எத்தனையோ மனிதர்கள் ஒவ்வொரு நிமிடத்திலும் அல்லல் படுகிறார்கள். எதிர்பாராத விபத்துக்களால் எத்தனையோ பேர் உயிரிழக்கின்றனர். இவ்வாறான ஆபத்தான சூழலில் தான் நாம் வாழ்கிறோம். நாம் எத்தகைய ஆடம்பரமிக்க வாழ்வினை வாழ்வதற்கு எதிர்பார்த்தாலும் ஒருபோதும் தொல்லைகள் இல்லாத வாழ்வு கிடைக்காது. மனித வாழ்வென்பது மிகவும் அரிதானதொன்றாகும். மனிதர்களாக நாம் வாழும் இந்த வாழ்வில் எம் அனைவரிலும் உள்ள குறைபாடுகளை திருத்திக்கொண்டு புத்தபகவான் மொழிந்த தர்மத்தின்படி எம் வாழ்வினை பிரகாசமுடையதாக மாற்றிக்கொள்ள முயற்சி செய்ய வேண்டும்.

மனைவிக்கு ஏராளமான இலாபங்கள்.

ஒரு பெண்ணுக்கு நல்ல மனைவியாக முடிந்தால் அவளுக்கு சிறந்த முறையில் அவளது பிள்ளைகளை வளர்க்க முடியும். அவளது கணவனும் நற்குணமுடையவராக இருப்பார். குடும்பத்தில் அனைவரும் தர்மத்தினை பின்பற்றி தார்மீகமான வாழ்வினை வாழும்போது அவர்களுக்கு நல்ல உறவினர்கள் கிடைக்கிறார்கள். தர்மத்தின் படி வாழ்வினை கட்டியெழுப்பும் இவர்களது வாழ்வானது வெற்றிகரமானதாகவே அமையும். அதுமட்டுமல்லாது இவர்கள் முதியவர்களாக மாறும்போது ஏனையோரின் வணக்கத்திற்கும் கௌரவத்திற்கும் பாத்திரமானவர்களாக மாறிவிடுவார்கள்.

அதேபோல் ஒரு மனைவியானவள் ஒருபோதும் அகம்பாவத்தினால் தன்னை அழித்துக்கொள்ள கூடாது. தற்பெறுமை மிகுந்த, ஆணவமிகுந்த ஒருவரால் இந்த தர்மத்தின் வழியில் பயணம் செய்யமுடியாது. இந்த செருக்கின் காரணமாகவே ஏராளமான குடும்பங்கள் அழிகின்றன. மனைவிக்கு மட்டுமல்லாது கணவனுக்கும் இம்மாதிரியாக நடக்கக்கூடும். யாரேனும் ஒருவரிடம் பணிவு எனும் உயர்ந்த குணம் இருப்பின் அவரால் தம் வாழ்வினை விருத்தி செய்துகொள்ளக்கூடிய அனைத்து விதமான நற்குணங்களையும் ஏற்படுத்திக்கொள்ள முடியும்.

அரிய வாய்ப்பினை பயன்படுத்த வேண்டும்.

எனவே புண்ணியவர்களே! சிந்திக்கும் திறனுடைய மனித வாழ்வும் உன்னதமான புத்த தர்மமும் ஒருங்கே கிடைப்பதானது மிக மிக அரிதான விடயமாகும். நாம் அந்த அரிய விடயத்தை பெற்றவர்களாவோம். இதன் மூலம் எமது வாழ்வினை வளப்படுத்திக்கொள்ள நாம் முயற்சிசெய்ய வேண்டும்.

இதனை வாசிக்கும் மனைவிமார்கள், ‘நான் புத்தபகவான் மொழிந்ததைபோல் சிறப்பான முறையில் வாழ்வேன்’ என உறுதி பூண வேண்டும். அதேபோல் கணவன்மாரும் ‘நானும் தர்மத்தின்படி வாழ வேண்டும், ஒரு நல்ல கணவனாக வேண்டும்’. என உறுதிபூண வேண்டும். இவ்வாறான முறையில் வாழ்ந்து இவ்வாழ்வினையும் மறுவாழ்வினையும் சுமுகமாக்கிகொள்ள வேண்டும். எனவே அனைவரும் திடமான ஒரு இலட்சியத்தினை ஏற்படுத்திக்கொள்ளுங்கள். ‘புத்தபகவானது தர்மம் கிடைத்த இந்த உன்னதமான தருணத்தை தவறவிடாமல் தார்மீகமான முறையில் வாழ்ந்து மிக விரைவிலேயே மாற்றமுறாத நாற்பேருண்மைகளை உய்த்துணர்வேன்’ என திடமான ஒரு இலட்சியத்தினை ஏற்படுத்தி கொள்ளுங்கள்.